ඔවුන්ගේ ලෝකය ; දුප්පතුන්ගේ ලෝකය

                                        

බත් කැඳ බීවා මටනම් ගිණි	නැතුවා
සිත් එක් කෙරුවා එනමුත් දරු	හැඬුවා
මත් රා බීවා එනමුත් දුක	ඇතුවා
ගත් ණය පියවා ගන්නට මං	නැතුවා
උදළු කෙටිය රළු පොළවේ වැදෙන	කොට
මදුළු අරින කොස්, කුසගිණි නිවයි	බට
කඳුළු නොමැති දෑසින් හද සොයන	විට
බදුළු කෝච්චියෙ පීල්ල පෙනෙයි	මට
දහඩිය පෙඟිලා සුවයක් දැනුණු	ගත
අත පය රිදිලා තවනම් එපා	සිත
පුරුකක් පැලිලා රුධිරය ගලයි	අත
මා අද මැරිලා එනමුත් කාසි	සෙත
දරු සෙනෙහස උඩු දුවන්නේ හරි	වේගෙන්
මරු පෙනෙන්නේ කාසි නැතිව	ආවේගෙන්
සරු ලබන්නේ කුසගිනි නැති	සිනහවකින්
හිරු එබෙන්නේ අපෙ ලෝකෙට	රිදවීමෙන්
ලෙල්ල ගහලා ගන්නේ අපි	පොල් ගෙඩියේ
වල්ල දාල උඩ යන්නේ මරු	ගැතියේ
දැල්ල දමන්නට තෙල් පහනට	නැතියේ
මල්ල පුරා ඇත්තේ කුණු රෙදි	සතියේ
සතෙක් වෙලා ඉපදුන පිණ	තිබුණානං
බතක් උයා ගන්නේ කුමටද	මමනං
සිතක් නැතුව කාසිය ලොව	හෙල්ලුවනං
ගතක් කුමට මා හට රිදුමක්	දේනං
සියතුන් අහසේ ගියමුත් මං	නැතුවා
ඇවතුන් සැප ලෙස තිබුණත් පිං	නැතුවා
සැපසුන් වෙන බවනං ඔබහට	නැතුවා
කසපං හොරි - තුවාල දරු සුව	නැතුවා
ගෑණි ගියා සෙයිලමේ මළු	හොයන්නට
මෑණි පැදුරු කඩමල්ලේ	නිදන්නට
සීනී කොයිද රස තේ දිව	තෙමන්නට
දෝණි නුඹට ගවුමක් නෑ	අඳින්නට
හිරු හිනැහුණ වාර එන්නේ එක	සැරයයි
"මරු" හිනාව ඔහු හට දත් හැට	හතරයි
දරු මල්ලන් ගේ මුල්ලට දුව	සැඟ වෙයි
"තරු" දෙන්නං ඡන්දය එන හඬක්	ඇසෙයි
බොර ඉඳුවර කවි කරන්න ඉඩ	දුන්නා
කවියෙන් දුප්පත් අපෙ වත	ලියවෙන්නා
කොතරම් කීවත් මේ දුක	ඇවිලෙන්නා
බොර දිය කළඹා මා අද	පිටවෙන්නා

Share on Google Plus

About Unknown