සුදු පුතා

අක්කාගේ සුදු පුතා සමඟ මං මහත්තයා 

                                    

දරුවන් පතා දෙවොලෙහි මහ මිදුල	මැද
මෙරුවන් වගේ පෝලිම් කර බවුන්	වැද
සතුරන් හට නොපතන එක දෙයම	වෙද
දරුවන් වෙනුවෙන් සිය කය පුදයි	සඳ
හැඩරුව මා වාගෙයි සැම	පවසනවා
බුදුරුව නෙත ගාවයි සිත	සැනසෙනවා
පැතුරුව සෙනෙහස පුතුවෙත	ලං වෙනවා
ගතිරුව කෙලසකදැයි හද	විමසනවා
තන පුඩු විකා සුදු ලෙය ඔහු	උරන විට
මන හද කොනේ ආදර ගඟ	ගලන විට
යන එන වුවන් ඔහු දැක සිඹ	දුවන විට
හින හෙන නුවන් ආසයි...!	සිප ගන්න මට
මා ලෙය නොවේ, එනමුදු	හද ගැහෙනම්
මා කය නොවේ, එනමුදු	රුව දිලේ නම්
මා පුතු නොවේ, එනමුදු	හද පිරේනම්
මා හට නොවේ, කාටද	නුබෙ සෙනේයම්
තෙමස් වියේ පුතු තුරුලේ හඬන	විට
යපස් වගේ හද උණුවෙයි රිදෙන	මට
සහස් මල් පියන් පිපිලා නුබෙ	නමට
අහස් කුස තරම් සෙනෙහස දිලේ	හෙට
දෝතින් ඔයා අරගෙන මාගේ	තුරුලේ
දෑතින් බදා ගත්තෙමි සඟවා	උකුලේ
මෑතින් නුබෙ හඬ වෙත කන් දී	වදුලේ
ඈතින් කුරුළු හිනැහෙනවා වන	ඇතුලේ
ඉර මඩලක් සේ නුබ සවි මත්	වේවා
සඳු එළියක් මෙන් සිහිලස ගෙන	දේවා
කඳු පෙළ විලසින් නොසැලී	වැජබේවා
මව් රට වෙනුවෙන් යුතුකම නුබ	ගාවා
පුතේ නුබේ අම්මා නුබ	වදන්ට
ගතේ බරට කඳුලින් දුක්	විඳින්ට
නැතේ නුබට ඒවා අද	දකින්ට
සිතේ කොනක මේවා හෙට දා	ගන්ට
දරුවන් වෙනුවෙන් අපමණ දුක්	විඳිනා
මතුරන් මා පුතු බව ලොවටම	කියනා
මිතුරන් මෙන් සැමදා තනියට	සිටිනා
කවුරුන් දැයි ලොවටම හඬ ගා	හඳුනා

ප/ලි 


පාඨක ඔබට මෙය කියවීමට අපහසු රසයෙන් තොර පද්‍ය වන්නට ඇත. දෙවන වර කියවීමේදී දැනුණේ මා හට එසේය. ඒ ගැන සමාවන්න. මෙම පැදි පෙළ නිර්මාණය වන්නේ අද දින මාධ්‍ය රාත්‍රියේ දී ය. අඩ නින්දේ වෙසෙමි. මිනිත්තු දහයක් තුල වේගයෙන් හා කායික අපහසුතාවල සිටිද්දී නිර්මාණය කලෙමි. 

 නමුත් ඉහත පොටෝවට සම්බන්ධ මා සතු ලිපියක් ඇත. එය මීට මාස කීපයකට උඩදී ලියුවකි. 


ඈ මවක් යනුවෙන් ලියු එම ලිපිය මතකනම් එයට අදාළ දරුවා ඉහත පොටෝවෙන් දැකිය හැකිය.

Share on Google Plus

About Unknown